Ace muchios años este pais nuesistia y solu abia un diescampao vacio de to y llenio de na. Poeso quela jente saburria y naician masque burradias poeso. Quesacian zascadillas y se tiraban pedrias pa rirse a lo bistia, poqueran unos bistias. Asta cun dia lliego el Francho quera un canijo mu feo y tos se cachondiaban del, asta que sarto y se puso a comersie el suelo a bocaus de la jambre que tinia. Yal pinciprio selo quirian cargar poquestaba diestrozando el suelos, peo loego verion que diebajo del suelio abia aigua y eso era mas guay poque sirvia pa muchas cosias. Poejemplo sirvia pa cricier las plantas y pa vivir los animalies. Yeso era jiñal pocantes nabia na deso yaora sis. Total que tol mundo estaba filiz cazando y cucinando riecetas noevas questaban mu ricas. Yaemas con la madiera se poseron a cier muchias cosas chachis. Y ya que to si llieno de casas y porai, y la jentie feliz supersuper con toeso. Peo quel Francho siguia y siguia comendiose el suelos, yasi pasarion muchos añios asta que sizo vejio y ya no pudo comier mas y se morio y fin. Y meos mal que no li dio tempio a tirminar, queo si no menuo poblema. Poeso caora vivimos nuna pieinsula y no nuna insla. Cosino fotariamos pol mar dando voeltas pirdidos y menuo rollio. Total cotra cosa jeñal desto es caura tiniemos playia, cantes no yes lo mas chachi cai. Poeso que venien los tuistas y taen dinieritos y tos contentios. Poeso que casi tol mundos canta ayayay y pisotea aplaudendo paque le dien poprinillas. Yasi nai casi pobries, menos los mancos u asis. Y toeste lio es garcias al Francho esie. Poeso que le tien muchio cariños y tos se pielean pa tiener sus güesos entirraos aquins, paque vingan tamien masimas jentie a vierlo y toeso. Peo avecies argunos se mosquean de no tinirlo y sinventian trolas, pa ver si los otrios se cansan de tinirlo. Poeso cai tropicientas piliculas quicen lo malismisimo quera, quera un moustros jigantes y cosias asis. Peo lo mas flipante en verdaz son sus denties, poquesque naide ha pudido nunca tienerlos igal de risistentes. Y mia que muchios lan intintao peo na, que nai maniera. Total que los invidiosos san invintao una cosia pa mandiar ellios, ques la dedocracia esa y sapovrechan delos tontios can selo cren esio. Poquesque los cabritos isos san posto dacordio pa fastillarlo to con sus malencias orribres y dai gual al qui lijas, quellios sempri gual a joribiar tope mas. Peo la sulucion siera cando pudamos copiar a los dinosauros, poquen toncies nai masque copiar al Franchos paque se coma el suelos alderredor desos cabritos y sazaga un pocio mu ondos delque no pudan salir ya mas y tos fielices ya pasemprie y mas y sansacabo.